Kolagen jest jednym z najważniejszych i najbardziej skomplikowanych polimerów naturalnych. Charakterystyczną cechą wszystkich białek kolagenowych jest makrocząsteczka o strukturze prawoskrętnej superhelisy powstającej przez nawijanie 3 pojedynczych, lewoskrętnych łańcuchów polipeptydowych, z których każdy zawiera około 1000 aminokwasów.
Kolagen jest głównym składnikiem macierzy zewnątrzkomórkowej, występuje praktycznie we wszystkich tkankach organizmu ( skóra, ścięgna, chrząstka, kości, zęby, ściany naczyń krwionośnych, błony wewnątrzustrojowe) zapewniając im odporność na rozciąganie.
Oprócz roli biomechanicznej, kolagen, wchodząc w interakcje ze specyficznymi receptorami, wpływa na procesy adhezji, różnicowania, wzrostu i przeżywalności komórek. Odgrywa ważną rolę w rozwoju narządów, naprawie tkanek oraz procesie gojenia ran.
Jako biologiczny polimer kolagen jest nieustannie syntetyzowany i degradowany w przestrzeni międzykomórkowej. W młodym i zdrowym organizmie kolagen podlega regularnej wymianie (ok. 3 kg na rok) i systematycznej odbudowie. W syntezie włókien kolagenowych biorą udział m.in. estrogeny, insulina oraz hormony tarczycy, korzystnie wpływa również dostępność witaminy C.
Dotychczas udało się wyizolować i opisać 29 typów kolagenów charakteryzujących się odmienną strukturą, funkcją oraz występowaniem w organizmie.
Szacuje się, że około 90% kolagenu w ludzkim organizmie stanowi kolagen typu I, popularne są również typy II i III.
Kolagen typu I występuje w skórze, kościach, ścięgnach, więzadłach i rogówce. Połączenie (oplecenie) włókien kolagenowych typu I kolagenem typu III nadaje tkankom elastyczności.
Z wiekiem następuje obniżenie syntezy endogennego kolagenu następuje jego uszkodzenie i utrata, odnowa komórek spowalnia. Czynnikami sprzyjającymi spadkowi ilości i obniżeniu wytrzymałości naturalnego kolagenu są m.in.: promieniowanie UV, palenie tytoniu, zaburzenia hormonalne, narażenie na oddziaływanie substancji toksycznych, uwarunkowania genetyczne. Wszystkie te czynniki powodują powstawanie reaktywnych form tlenu (wolnych rodników) degradujących strukturę włókien kolagenowych.
Witamina C (kwas askorbinowy) jest bardzo aktywna biologicznie. Bierze udział w wielu niezwykle ważnych reakcjach i przemianach, stymulując rożne procesy biochemiczne w organizmie. Działanie witaminy C w organizmie człowieka polega głównie na przenoszeniu elektronów, co jest istotne dla prawidłowego przebiegu wielu procesów. Kwas askorbinowy dostarcza elektrony m.in enzymom uczestniczącym w formowaniu wiązań krzyżowych kolagenu w procesie hydroksylacji proliny i lizyny. Hydroksylacja jest niezbędna do utworzenia silnych wiązań spirali kolagenu.
Kwas askorbinowy jest najbardziej znanym antyoksydantem. Unikalna struktura kwasu askorbinowego, który zawiera dwie sąsiadujące grupy, hydroksylową i karbonylową, czyni tę cząsteczkę doskonałym donorem wodoru lub elektronów. Witamina C utrzymuje odpowiedni potencjał oksydoredukcyjny i uczestniczy w neutralizowaniu reaktywnych form tlenu i azotu, chroniąc komórki przed powstawaniem uszkodzeń oksydacyjnych.
Witamina C:
- pomaga w prawidłowej produkcji kolagenu w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania naczyń krwionośnych;
- pomaga w prawidłowej produkcji kolagenu w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania kości;
- pomaga w prawidłowej produkcji kolagenu w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania chrząstki;
- pomaga w prawidłowej produkcji kolagenu w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania dziąseł
- pomaga w prawidłowej produkcji kolagenu w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania skóry;
- pomaga w prawidłowej produkcji kolagenu w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania zębów;
- przyczynia się do utrzymania prawidłowego metabolizmu energetycznego;
- pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego;
- pomaga w utrzymaniu prawidłowych funkcji psychologicznych;
- pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego;
- pomaga w ochronie komórek przed stresem oksydacyjnym;
- przyczynia się do zmniejszenia uczucia zmęczenia i znużenia;
- pomaga w regeneracji zredukowanej formy witaminy E;
- zwiększa przyswajanie żelaza.
MSM (metylosulfonylometan), znany jest także jako dimetylosulfon (DMSO2)
i metylosulfon, jest organicznym związkiem zawierającym siarkę. Po wapniu i fosforze, siarka jest trzecim najczęściej występującym pierwiastkiem w naszym organizmie.
Siarka bierze udział w reakcjach utleniania i redukcji, reguluje przepuszczalność błony komórkowej, stabilizuje cząsteczki białka, uczestniczy w tworzeniu kolagenu.
Siarka bierze również udział w syntezie kwasów nukleinowych, wchodzi w organiczne połączenia białek i enzymów oxydaz, reduktaz, hydrolaz, transferaz. Wbudowywana jest w metioninę, cysteinę, a wraz z jej utlenioną formą -s-s cystyną odpowiada za tworzenie aktywnego centrum oxydoredukcyjnego glutationu.
Źródłem siarki w pożywieniu mogą być produkty wysokobiałkowe, mięso i podroby, jaja, mleko. Do produktów roślinnych zawierających duże ilości siarki należą: cebula, czosnek, owies, kapusta, groch, ziemniaki, brokuły, kalafior, rzodkiewka, rzepa, rzeżucha, karczochy, chrzan, pomidory, szparagi, awokado, seler, gruszka.
Dlaczego OptiMSM®?
OptiMSM® to jedyny MSM umieszczony na liście GRAS, to także jedyny MSM produkowany w USA i wytwarzany w dedykowanym zakładzie zgodnym z cGMP. OptiMSM jest oczyszczany w opatentowanym wieloetapowym procesie destylacji. Proces usuwa zanieczyszczenia i skutkuje powtarzalną, niezwykle czystą formą MSM. *
